Benzine- en kampeercrisis tussen de ijs- en lavastromen

Benzine crisis
Vlak voor de grens met Argentinië werden we door een Nederlands stel gewaarschuwd: weet dat benzine in Argentinië een probleem kan zijn! Er zijn wel af en toe tankstations, maar de levering van brandstof is onzeker door stakingen op de weg. De stakers gooien brandende autobanden op de sporadische doorgaande wegen. Daardoor raakt het zuiden geblokkeerd en dat is wat ze willen bereiken. Soms lijkt het leven letterlijk stil komen te liggen. Want als geen auto meer rijdt, staat er uiteraard veel meer stil dan alleen de auto's zelf.
Wij stelden andersom hen gerust voor wat betreft Chili. Daar is geen enkel probleem. Toen kwamen we op het (achteraf cruciale) idee om de reserve jerrycan met benzine van hen over te nemen. Ze moesten er even over nadenken, maar vonden het een goed idee. Zij gingen alleen nog maar door Chili en hadden de ruimte in hun krappe Jimney hard nodig. 

De volgende dag gingen wij de grens over bij een leuke kleine grensovergang in het Future Nationaal Prak Patagonië. De douane twijfelde zelfs over welke stempels we nodig hadden. Toeristen met een camper zijn voor hen geen dagelijkse praktijk. Het eerste benzinestation in Argentinië was klein en berucht omdat het vaak leeg zou zijn. Wij hadden hier meteen geluk. Voltanken dus en de reservetank nog ongebruikt laten. Het volgende dorp kregen we pas echt een idee van hoe erg de benzine crisis is, er stond een enorme rij voor het lege tankstation. Een rij die alleen maar langer werd, ook 's nachts. Mensen sliepen in hun auto's om hun plek in de rij te bewaken. Wij bezochten 's avonds de rij en spraken enkele toeristen. Sommigen hebben dagenlang in de rij gestaan tot maximaal drie dagen. 

Staking blokkeert de weg
Wij vulden 's ochtends onze tank met de reserve bezine en kwamen tot de conclusie dat wij genoeg benzine hadden om de volgende plaats te bereiken. Blij dat we waren: wij konden wel rijden! We toeterden nog naar de rij en verlieten het dorp. We waren gewaarschuwd voor een staking net buiten het dorp, maar konden eromheen rijden. Dit mislukte echter en we kwamen de obstakels alsnog tegen. We zagen een plek om er doorheen te rijden bij een pion, maar werden tegengehouden door een staker. Met een snelle actie reden we alsnog de pion omver en konden nu echt het dorp verlaten. Wat dachten ze dan? Wij waren ongeveer de enigen die met benzine konden rijden en zouden we ons dan zomaar laten tegenhouden door een pion? En blij dat we waren dat we uit deze valstrik konden wegkomen! Dit dankzij de reserve jerrycan die we van de andere Nederlanders hadden gekocht! Dit hebben we wel een paar keer gevierd de dagen erna... Maar die arme, arme anderen... We hebben ook in andere dorpen nog vele lange rijen zien staan, maar konden door slimme tactiek zelf gespaard blijven van de crisis.

Ijstong op instorten
Vanuit El Chalten hebben we een heel mooie wandeling kunnen maken naar een gletsjer. Vonden we deze al heel bijzonder, de Perito Moreno die we vanuit El Calefate bezochten was pas echt immens! Deze gletsjer beweegt twee meter per dag en dat kun je horen en zelfs ook zien! Om de zoveel tijd stort en stukje van de ijsmuur (het einde van de gletsjertong) in. Wij hebben net zo lang gewacht totdat we een flink stuk zagen instorten. Ongeveer vier uur moesten we erop wachten, maar dit werd beloond. Fantastisch spektakel om een heel stuk ijs ineen te zien storten in het water om daar vervolgens een flinke golf te veroorzaken. Enkele ijsbergen blijven als herinnering hieraan in het water drijven. 

Gitzwarte lavatongen
Vanuit El Calefate zijn we naar Puerto Natales gegaan. Hier bezochten we een informatiebijeenkomst over een tocht door de bergen van 9 dagen lang. Dit willen we eind februari gaan doen en we voelen ons nu goed voorgelicht over wat we kunnen verwachten: in ieder geval koude voeten :-))
Hierna door naar Pali Aike Nationaal Park. Hier zijn in plaats van blauwwitte ijstongen, gitzwarte lavatongen te zien. Dit Nationaal Park kent honderden kraters. Ze zijn niet meer actief, maar hebben wel hun sporen achtergelaten die tot op de dag van vandaag nog te zien zijn. Kraters met een doorsnede van 2 km. Kraters met door mineralen rood en groen gekleurde wanden. Een kratermeer dat wit tegen het lava afsteekt door het opgedroogde zout... Het is er een waar kleurenspektakel! 

Te koud om te kamperen? 
Vanuit Pali Aike naar onze eindbestemming voor wat betreft het reizen met de camper: Punta Arenas. We kunnen hier geen camping meer vinden omdat het simpelweg te koud is om te kamperen. Wild kamperen dus maar... Valt niet mee om een goede stek te vinden. De eerste avond waren we helemaal geïnstalleerd voor de nacht, bleken we op DE uitgaansplek van de stad te staan. Jongeren kwamen daar met hun sportauto's hun krachten meten... In het holst van de nacht zijn we verhuisd.

De volgende plek was een stuk beter. Op het grote ietwat verlate terrein van een familie dat op die plek een restaurant gaat beginnen. Toen wij vroegen of we mochten kamperen, konden we op hun uitnodiging een klein gratis 'proefdiner' natuurlijk niet overslaan. We kregen ook de lokale specialiteit, een schapenpoot, mee om zelf klaar te maken. Het restaurant en de gastvrijheid van deze mensen zijn meer dan goedgekeurd! We hebben ze ook op het idee gebracht om een camping te beginnen, want nogmaals, die zijn hier (nog) niet... Succes verzekerd!