Eilandgevoel

25 januari 2016 - Palena, Chili

Wat is dat toch, dat 'eilandgevoel'? Op het eiland  Chiloe hebben we het Chileense eilandgevoel erg gewaardeerd: wat een vrolijke boel! De kleurrijke huizen op palen, Unesco-bekroonde en al even kleurrijke kerkjes, de vrolijke bombastische muziek op de centrale pleinen, de mooie natuur etc.  We hebben veel nieuwe soorten gezien: twee poedoe's, de Magelhaenic en Humboldt Pinguïn, drie soorten aalscholvers en de mooiste roofvogel ooit: de kuifcaracara.

Geluk, maar toch grote pech
Op het regenachtige eiland Chiloe hadden wij veel zon en dus veel geluk, dachten wij als Nederlanders. We kwamen er tijdens het regelen van de boottocht naar de pinguïns achter dat je gemakkelijk de blauwe vinvis (met 25 meter en 100 ton het grootste zoogdier ter wereld) zou kunnen zien. We konden de volgende ochtend zelfs meerijden naar de boot met de baas van het bootbedrijfje. Wat een geluk.

Totdat we de volgende ochtend over de heuvel reden en uitzicht hadden over de oceaan waar we zouden gaan varen: er hing een enorme wolk vlak boven de oceaan. Het had er al zo lang niet geregend, dat dit zeldzame verschijnsel was ontstaan. Het was spectaculair om vanuit de heldere kust de enorme dichte muur van mist in te varen, maar we hebben daardoor wel de blauwe vinvissen gemist. Wat een pech, want dit was een door ons lang gekoesterde wens. We hebben wel genoten van de pinguïns en andere vogels en de zeeleeuwen, maar toch... We proberen het later op een andere plek langs de kust en anders komen we speciaal voor deze walvissen terug op Chiloe op een later moment tijdens onze reis.

Carretera Austral
Het is zover: we zijn met 'onze' gehuurde mini-camperbus onderweg op de Carretera Austral. Dit noemen ze ook wel de meest mooie weg ter wereld. Maar het is ook een uitdagende route en dat merkten we meteen. Na het ophalen sloeg de camper wel gemakkelijk af, maar na de eerste tientallen kilometers, sloeg de motor al af zodra het toerental onder de 1000 kwam als we de koppeling intrapten. Dit werd een serieus probleem, maar de auto reed nog wel.

Onze mobiel heeft geen ontvangst op de route dus eerst een lokale sim-kaart gekocht. We kregen deze niet werkend tot de volgende ochtend, toen we de veerboot al moesten nemen. De veerboot had pech en dus kwam er een kleinere boot en konden wij niet mee ook al hadden we gereserveerd. We baalden flink omdat we pas 6 uur later de boot konden nemen, maar de verhuurder van de auto noemde het een opluchting omdat we nu in het stadje waar we gestrand waren de auto konden laten repareren. Ze kwamen meteen met een ervaren camper-monteur naar de boot, zo'n 3 uur rijden. Toch haalden ze her niet om op tijd te zijn en wij vertrokken met de boot en een kapotte auto. Het was nog een hele kunst om de kapotte auto op de veerboot te krijgen.  In het eerstvolgende dorpje lukte het ons om op zondag(!) de auto te laten repareren. Zo is de prachtige Carretera Austral voor ons al lekker uitdagend begonnen.

Foto’s

1 Reactie

  1. Lisa:
    3 februari 2016
    Jammer ook voor de vinvissen dat ze VinVogels gemist hebben..