Oog in oog met de kolossen van de ruimte en de oceaan

Sinaasappel van vuur
In Vicuna is het overdag vrolijk en zonnig en je kunt er het beroemde Pisco Sour proeven: het beroemde drankje van Chili (of van Peru?; ze hebben onderling ruzie over waar het drankje is ontstaan). Maar 's nachts begint het echte vertier. Er zijn diverse observatoria waarvandaan je ver de ruimte in kunt kijken. De observatoria zijn hier gebouwd omdat het er 300 dagen per jaar stralend helder weer is. Daarom is ook een groep vrouwen hier gaan koken op zonne-energie met oventjes die de zonnewarmte opvangen. Wij hebben heerlijk gegeten bij deze innovatieve en trotse vrouwen. 

Maar wie zijn er juist in Vicuna als er steeds bewolking hangt...? Inderdaad, wij dus! Het weer was nog nooit zo spannend: "Lukt het vandaag misschien?" De tweede dag was het weer gelukkig al iets beter en hebben we het observatorium waarvandaan je de zon overdag kunt bewonderen (dit is redelijk uniek!) overtuigd om iets later in de middag toch open te gaan. En niet voor niets, want uiteindelijk kwamen er nog meer mensen en we konden de zon prachtig zien: als een sinaasappel in de ruimte met uitbarstingen van vuur uit de schil. Mooi om de zon een keer op deze manier te bewonderen. 

Jupiter met vier manen
Het was steeds onzeker door de bewolking of we 's avonds de sterren konden gaan zien. Het beste observatorium, daar waar we hadden gereserveerd, annuleerde helaas. Maar uiteindelijk hebben we toch op twee plekken door de telescoop naar de sterren, sterrenstelsels, sterrenbeelden en de planeet Jupiter kunnen kijken. Ook de vier manen rond Jupiter waren goed te zien. Onze eigen maan met haar kraters vormde het stralende slot van beide avonden. Door de uitgebreide informatie die werd gegeven, voelen we ons nu zelf ook een beetje astronoom. Fascinerend om letterlijk zo ver buiten je eigen wereld te kijken. We gaan ons zeker verder verdiepen in de astronomie en hebben daar ook wat tips voor gekregen. 

Walvissen
Eindelijk is het gelukt: we hebben walvissen van dichtbij kunnen bewonderen! Dat ging niet vanzelf. We zijn eerst naar Ancud op het eiland Chiloe teruggegaan (net voordat we naar Santiago zijn gegaan). Daar hadden we de blauwe vinvissen eerder al gemist door de mist. Ook nu lukte het niet. Ze waren al verder op doortocht, zoals redelijk normaal is in deze tijd van het jaar. Balen! Maar door een reeks van toevalligheden (oa op de verkeerde plek uit de bus stappen en alles wat daarop volgde), kwamen we een man tegen die ons wist te vertellen dat de walvissen vanuit La Serena goed te zien zijn. Het viel niet mee om hiervan de juiste informatie en excursie te vinden, maar uiteindelijk lukte ons dat. Niet geheel verwonderlijk dus dat we de enigen waren die deze excursie deden. Het was best spannend of het dit keer wel zou lukken, maar we waren amper in de kleine boot gestapt of we zagen de eerste walvissen al 'blazen'. Met veel respect voor deze 'gewone vinvissen' (na de blauwe vinvis de grootste walvis soort) stuurde de gids het bootje zo dat we ze goed konden bewonderen. Wat een kolossen! Indrukwekkend om ze te horen ademen en om ze zo soepel en rustig door het water te zien bewegen. Onvergetelijk!!!

600 bonte dolfijnen
Net zo mooi was het om vervolgens geheel onverwacht met de boot tussen een groep van (naar schatting) 600 bonte dolfijnen te varen. Ze waren werkelijk overal om ons heen. Ze sprongen en maakten salto's en zwommen met de boot mee om te profiteren van de stroming die de boot veroorzaakte. Het was zo mooi! Als bonus kregen we nog twee otters naast de boot en we zagen voor het eerst de zeldzame humboldt pinguïns en twee soorten zeeleeuwen op het eiland waar we omheen vaarden en vele, vele soorten vogels. We waren -en zijn nog steeds- zwaar onder de indruk van deze boottocht...