Sfeer proeven in Uruguay

Na een week in een land kun je misschien nog niet veel zeggen, maar wij hebben Uruguay beleefd als een 'bescheiden land met trotse mensen'. Het land valt in niets echt op en heeft geen toeristische highlights. Daarom slaan veel reizigers dit land ook over. Maar juist ook daarom is dit land zo puur en de mensen zijn trots op hun land. Ze zijn blij met elke toerist die ze even aan kunnen spreken.
Uruguay is ook voetbal, vlees en thee. Mensen lopen en zitten overal met hun  thermoskan 'mate', meer nog dan in Chili en Argentinië. Het is ook onderdeel van het sociale leven, want een goede kop thee deel je uiteraard met anderen. Thee wordt hier uit een soort leren kopjes gedronken met een rietje. 

Cornedbeef
Wie heeft er niet ooit Cornedbeef gegeten? Wij weten nu de oorsprong van dit ingeblikte vleesproduct: het plaatsje Fray Bentos in Uruguay. Een Duitser bedacht de chemische bereiding van dit vleesproduct en het werd in Uruguay geproduceerd omdat hier toch al zoveel koeien graasden. Per dag werden in de hoogtijdagen 2000 koeien geslacht en verwerkt tot 'blikjesvlees'. Dit is ook het begin geweest van het inblikken van voedsel, een ware revolutie van de voedselindustrie. Er was destijds zoveel werk dat talloze immigranten vanuit 60 verschillende landen er werk konden vinden. Het is een enorme fabriek -of eigenlijk meer een complete wijk- geweest, waarvan je nu de restanten nog kunt bezoeken.

Meer oude glorie
In Colonia bezochten we het oudste en met Unesco-predikaat bekroonde stadsdeel. Charmante straten met koloniale gebouwen in Spaanse en Portugese stijl. Op de fiets zijn we naar restanten gegaan van een park met stadions wat ooit een mega-recreatiepark zou zijn. Duizenden toeschouwers konden er in verschillende grootse stadions onder andere stierenvechten en paardenraces bijwonen, maar de stadions staan nu leeg. Af en toe vindt er nog een paardenrace plaats op de renbaan. De begroeide ruïnes zijn nu nog een weinig bezochte, ietwat troosteloze attractie. 

Nabij de renbaan werd een hengst gecastreerd waar wij toevallig langskwamen. Gewoon op het grasveld met een open vuurtje om instrumenten te ontsmetten en zonder verdoving. Met 8 mensen werd het paard liggend in bedwang gehouden en het was zo gepiept. Zo gaat dat dus hier...

Montevideo
De hoofdstad van Uruguay wordt aan drie kanten omringd door de rivier 'Rio de la Plata' welke uitmondt in de oceaan. In Montevideo ben je dan ook nooit echt ver van het water en ze hebben een kilometerslange boulevard waarop we onze zolen aardig gesleten hebben. Ook Montevideo heeft geen echte highlights, maar we hebben ons goed vermaakt met een moderne-dansvoorstelling  in het oudste theater, een museum van moderne kunst in een oude gevangenis, de markt en het museum 'de Andes'. Dit museum vertelt het verhaal van een vliegtuigongeluk in het Andesgebergte in 1972, waarbij 13 Uruguayanen het ongeluk overleefden. En hoe! Ze hebben onder de meest extreme omstandigheden 72 dagen lang in de Andes moeten doorbrengen op 3700 meter hoogte en met temperaturen van 20 tot 30 graden onder nul. Aangezien ze na 5 dagen zonder voedsel zaten, hebben ze de mensen die wel verongelukt waren, moeten eten. Hierover is de meeste discussie geweest en hiervan is het ongeluk het meest bekend. Wij vonden vooral het verhaal inspirerend: door goed gestructureerd samen te werken en een helder doel voor ogen te hebben, hebben ze het ongeluk overleefd. 

Van Montevideo gaan we naar de volgende hoofdstad, Buenos Aires. Deze twee hoofdsteden liggen dan wel dicht bij elkaar, maar verschillen heel erg van karakter. We kennen de hoofdstad van Argentinië al een beetje, maar willen nu vooral een populaire voetbalwedstrijd gaan bijwonen. Dat schijnt een groot feest te zijn. Nu kijken of het lukt...