Stad zonder geld

In Patagonië!
Terug in Argentinië geweest, in Bariloche om daar de bergen in te gaan. Hier zijn we dan echt in Patagonië gearriveerd en dat is te merken ook. Het landschap is wonderbaarlijk mooi. Het wandelen verandert hier af en toe in klauteren en klimmen. Hier worden de bergen echt een uitdaging en de spierpijn dus ook! Maar het is het waard: over een bergrug met het mooiste uitzicht over besneeuwde toppen, door een bergpas met door erosie uitgesneden torens, langs bergmeren, door de sneeuw, bamboe en bos. De mountainbiketocht bood uitzicht over het mooiste landschap ter wereld aldus de trotse Argentijnen.

Stad zonder geld
Zaterdagavond zagen we lange rijen bij de pinautomaten, dus dachten we zondagochtend wel te kunnen pinnen om het hostel te betalen. De volgende ochtend echter bleken alle pinautomaten leeg!! Iedereen was op zoek naar nog een automaat met geld. Het werd het gesprek van de dag op straat: "is daar nog geld?". De Argentijnen hadden net hun salaris overgemaakt gekregen in dat weekend en het is vakantie, dus dat maakte dat iedereen massaal geld pinde. Ook de supermarkt wilde ons niet extra laten pinnen, dus we moesten echt alle automaten af om geld te vinden. Uiteindelijk (uiteraard) bij de laatste mogelijkheid, kwam het geld uit de muur... Een dag bezig met geld zoeken, wie had dat gedacht.

Reizen niet alleen maar leuk
Wie denkt dat wij hier alleen maar zorgeloos aan het genieten zijn, heeft het mis. Reizen is niet alleen maar leuk. Reizen is vooral een manier van zijn, een manier van (over)leven en vooral veel wachten. Veel van je verwachtingen komen niet uit. Denk je op het treinstation een kaartje voor de trein te kopen; mis! Het is voor de bus een paar blokken verderop, waar je door de hitte en met 15+ kg op je rug naartoe mag lopen terwijl je blij was zojuist op het treinstation te zijn aangekomen. Denk je fietsen te kunnen lenen bij de officina touristica, mis! De (inderdaad krakkemikkige) fietsen zijn net vandaag allemaal weg voor onderhoud. Ga je met de feestdagen het grootse Carnaval Cultura vieren in Valparaiso, mis! Dit blijkt al sinds 2010 afgeschaft. Zo gaat het maar door. Bussen die te laat zijn, planningen die anders lopen, verwachtingen die niet ingelost worden... Maar waarom dan toch reizen? Omdat het je een rijker mens maakt. Je wordt zo keihard geconfronteerd met je zwakke punten dat je die wel moet overwinnen. Ongeduld wordt genieten van het wachten; controledrang wordt laten; mijmeren wordt mediteren; perfectionisme wordt terug naar de basis... Je moet de dag wel laten 'glijden', want die loopt toch nooit zoals je had gehoopt. En dan zo af en toe bestaat er werkelijk zo'n diep geluk. Je realiseert je dat om elke hoek een verrassing schuil kan houden. De geluksmomenten die je niet zoekt, maar die je onverwacht raken, zijn het mooist. Dus is reizen ook in die zin vooral wachten wat je overkomt. Wat kan wachten toch mooi zijn... 

Papegaaien en pinguïns
Over geluk gesproken; we overnachtten in Puento Varas in Chili in een houten kasteeltje met uitzicht over twee vulkanen! Een daarvan is vorig jaar nog uitgebarsten en de Chilenen vertellen daar maar wat graag over. Overdag een smaragdgroene rivier bezocht die diep in het zwarte lavagesteente snijdt. Een Duits koloniaal dorpje bracht een mooie afwisseling in ons dagprogramma. Er zijn vele Duitsers op verzoek hier komen wonen zo'n twee eeuwen terug. Zij kregen stukken grond uitgedeeld op plekken waar het nog onontgonnen was. Duitsers hebben hier dus veel invloed gehad. Bier en 'kuchen' zijn dan ook volop beschikbaar. Nu op een eiland waar het altijd regent, Chiloe. Na een maand zonder regen voelen we ons er wel thuis... We hebben voor het eerst een typische 'cabana' , een buitenhuisje in een Nationaal Park. De papegaaien vliegen je hier letterlijk om de oren, maar de komende dagen gaan we juist op zoek naar pinguïns.