Mooi, maar vooral spannend einde

Gratis sport voor kinderen
Eenmaal in Buenos Aires hadden we een afspraak met Alejandro en Dhani van United Through Sport. Deze organisatie zorgt ervoor dat in de arme wijken van Buenos Aires kinderen gratis kunnen sporten: voetbal voor de jongens en hockey voor de meiden. Wij zijn bij een voetbalwedstrijd van de wat oudere jongens gaan kijken, van 12 tot 16 jaar. 
De kinderen hadden veel plezier, maar ook veel respect. Dat is wat UTS ze ook wil leren: discipline, respect, samenwerken en een gezonde leefwijze. En dit allemaal door iets wat ze leuk vinden: sport. Normaal zouden deze kinderen niet zomaar toegang hebben tot sport, omdat ze dat niet kunnen betalen. We hebben hier mede namens anderen uit Nederland een donatie kunnen doen. 

Armoede
Sinds de crisis in 2001 gaat het economisch gezien slecht in Argentinië. Het land raakte toen zo goed als failliet en heeft sindsdien enorme schulden opgebouwd. De inflatie is torenhoog: zo'n 20% per kwartaal. Daardoor kunnen mensen amper sparen en een lening ontvangen van de bank is ontzettend duur. Het land is stil komen te staan en het aantal mensen in echte armoede neemt snel toe. Het vertrouwen in de politiek is tot een minimum gedaald. In 2001 had Argentinië in 2 weken 5 verschillende presidenten. 
Onlangs is er een nieuw kabinet gekomen. De oude is in de afgelopen maanden erg in opspraak geraakt en opgepakt wegens corruptie en geld witwassen. De nieuwe president belooft het tij te keren en lijkt betrouwbaar. Hij zit echter wel met een enorme erfenis van de vorige regeringsleiders en dat keer je niet zomaar weer om.

Tango
In Buenos Aires hebben we alles nog kunnen doen, wat we wilden: naar musea, filmfestival, een enorme markt op zondag, culinair genieten van 'ceviche' (visgerecht) etc. De Tangovoorstelling was erg mooi. Het was een authentieke show, waar het naast de beroemde dans vooral ook om de muziek ging met het muziekinstrument 'bandoneon'. De klanken van dit instrument zijn bij ons bekend van de bruiloft van ons koningspaar. 
Het paardenrennen was ook een spektakel. Deze sport is hier nog heel populair; vooral het gokken. Mensen roepen en schreeuwen om 'hun' paard aan te moedigen. Op de renbaan blijkt pas echt het temperament van de Argentijnen. Wij hebben ook gegokt, iets minder hard geroepen en vooral geld verloren. Toch ook twee keer gewed op een winnend paard!

Spannend tot op het einde!
Op de avond voor ons vertrek naar Nederland konden we niet inchecken omdat onze vlucht gecanceld was. Het telefoonnummer dat we zouden moeten bellen voor meer informatie werkte niet, dus uiteindelijk naar Lufthansa in Duitsland gebeld. Zij konden ons melden dat onze vlucht vanuit Frankfurt niet ging vanwege stakingen, maar dat we wel konden vertrekken vanuit Buenos Aires. Gelukkig konden we nog als een van de laatsten worden geboekt op een vlucht 3 uur later dan onze oorspronkelijke vlucht vanuit Frankfurt. 

Spanning in het ziekenhuis
Op de ochtend voor ons vertrek kreeg Vincent ontzettende buikkrampen. Na eerst met de alarmcentrale en dokter te hebben gebeld, moest uiteindelijk de ambulance acuut komen omdat het te erg werd. De ambulance verdwaalde dus uiteindelijk toch maar zelf een taxirit geregeld. Na een korte dollemansrit en heel hard 'emergencia' roepen bij de receptie van de eerste hulp, werden we snel geholpen. Eerst röntgenfoto's, vervolgens een echo. Ze gingen ervan uit dat het een blinde darm infectie was en dat een operatie zou volgen. 

Na analyse van de foto's werd de diagnose gewijzigd: een niersteen zou behandeld moeten worden en dan konden we 3 dagen later dan gepland terug naar Nederland. De pijn werd niet minder zoals ze verwachtten na behandeling met pijnstillers. Aangezien wij beiden dachten dat de pijn vanuit de darmen werd veroorzaakt, bleven we aandringen op een andere behandeling. We hadden gelijk: de behandeling tegen een acute verstopping van de darm hielp wel. Drie uur voordat we de taxi naar het vliegveld zouden hebben, werd Vincent toch nog uit het ziekenhuis ontslagen en konden we de vlucht alsnog halen. Overigens met als souvenir wel een röntgenfoto van een niersteen. Ook al veroorzaakte deze niet de pijn, het zal in Nederland wel behandeld moeten worden. 

Zorg in Argentinië is grote zorg
Wij zijn heel erg geschrokken van de status van de zorg in het ziekenhuis. Je hebt de publieke, gratis ziekenhuizen en de private ziekenhuizen voor mensen die dat kunnen betalen. Aangezien een publiek ziekenhuis het dichtstbijzijnde was, waren we daar beland. Doordat de zorg gratis is (op zich natuurlijk goed voor de echt arme mensen) is er een structureel gebrek aan financiering en dat maakt de kwaliteit van de zorg 'zorgwekkend'. Het ziekenhuis was vies, vol en er was gebrek aan bijna alles. Zelfs een warme deken of wc-papier waren niet aanwezig. De artsen waren aardig maar of ze ook echt vaardig waren? Ze schromen in ieder geval niet om voorbarige conclusies te trekken. Ook de artsen spraken hun zorgen over de zorg in Argentinië uit. Wij hadden dit echt niet verwacht! Het was dan ook een onverwacht kijkje achter de schermen...