Koning der pinguïns

Koningspinguins
Met halve informatie op weg om koningspinguins te gaan bekijken. Dit groepje is recent ontdekt in Antarctisch Chili, maar niet veel mensen weten dit. We werden van de ene officina touristica naar het andere verwezen, maar uiteindelijk wisten we net genoeg om de lange weg ernaartoe te wagen. Twee uur met de veerpont en anderhalf uur over kliffen langs de kust rijden op onverharde wegen. Tot het punt dat je denkt: "nu komt het echt niet meer" en juist dan zie je het provisorische bord dat naar de pinguïns wijst. Gelukkig reguleren ze de weinige bezoekers die komen nu al goed om de pinguïns en hun leefgebied goed te beschermen. Toch kun je er heel dichtbij komen... En wauw: de naam is helemaal terecht, want dit IS de koning der pinguïns! De op een na grootste soort (na de keizerspinguin) en wat een kleuren... !!!

Op dit moment hebben ze kuikens die vanwege de kou tussen de poten van de ouders wegkruipen. De ouders vangen om beurten vis in de zee en dan zie je ze sprongen maken als dolfijnen. En dan dat typische loopje achter elkaar aan als een daadwerkelijke pinguinmars... We hebben urenlang van de koningspinguins genoten, ondanks de kou. 

Nog meer rodeo
Op posters hadden we de aankondiging van rodeo gezien, maar dit keer geen Chileens rodeo die we eerder zagen, maar de meer bekende, internationale vorm. Waaghalzen gaan op een wild paard zitten en hopen er 8 seconden lang op te kunnen blijven zitten, totdat andere ruiters ze -na een verlossend rinkelend belletje- van dit paard af redden. Velen halen dit moment niet en worden er dus afgeworpen. De paarden worden hier speciaal voor gefokt. Hoe wilder de paarden steigeren en bokken, hoe meer punten ze scoren en dus hoe duurder ze zijn. Het is dus een competitie tussen de gauchos en tussen de ranches die dit soort paarden fokken.

Dit jaar was er voor het eerst ook een competitie tussen vrouwelijke gauchos. De gauchos laten op deze extreme manier hun rijvaardigheden zien. Het is een erg populaire sport. Argentinië en Chili zijn trots op hun gauchos-cultuur. Onvoorstelbaar dat deze oude traditie nog onvermoeibaar voortleeft in 2016, inclusief traditionele kleding en muziek. Weer waren we de enige toeristen en dat geeft je voor je gevoel een intiem kijkje in hun cultuur. 

Nog meer pinguïns, VEEL meer
Er was wat onzekerheid over of de veerboot wel zou vertrekken vanwege de storm, maar gelukkig waren we niet voor niets vroeg opgestaan: de pont bracht ons naar het onbewoonde Isla Magdalena. Op dit eiland broeden 60 duizend paartjes Magelhaenpinguïns! Eens per dag mogen de passagiers van de veerboot onder strenge regels slechts een uur op bezoek op dit kraameiland. De wachter blijft erbij om de rust goed te bewaken. En terecht natuurlijk! De ouders rusten in het zonnetje bij de holen die ze als kraamkamer gebruiken. De kuikens zijn al redelijk groot en komen zo nu en dan uit de holletjes kruipen. 'Happy feet' in het kwadraat! Wat zijn ze toch leuk... De pinguïns trekken zich niets van de bezoekers aan en komen tot op een meter bij je vandaan. Of dichterbij ook, als je niet snel opzij gaat... 

Onze eerste walvis! 
Vanaf de verschillende veerboten die we in dit Antarctische deel van Chili namen, zagen we al het 'spuiten' van de walvissen als ze even bovenkomen om adem te halen. Dit is natuurlijk al fantastisch, maar dan toch eindelijk zagen we ook wat meer: de gewone vinvis liet zich heel even zien! Wauw! De walvissen zitten hier werkelijk overal, maar om ze echt goed te zien, moet je toch echt nog meer geduld hebben. En dat hebben we... Vanaf een veerboot zagen we ook Commerson's dolfijnen, ook wel de panda dolfijnen genoemd, gezien de kleuren en schattige uiterlijk. Wat een mooie dieren!

Stad van de doden
In Punta Arenas heb je een van de mooiste begraafplaatsen ter wereld en dus een bezoekje waard. De doden rusten in marmeren huisjes. Voor de minder rijken is een plekje in een betonnen flat gereserveerd. Al met al een heuse stad met straatjes, rijtjeshuizen en flats; de stad van de doden.

Vuurland
Nu we de camper hebben ingeleverd, zijn we weer van het openbaar vervoer en de hostels afhankelijk. Wel zo comfortabel met de kou, want ook al is het hier zomer het is en blijft Antarctisch... Meteen een lange rit met de bus van 12 uur naar Ushuaia, onze meest zuidelijke bestemming. Ushuaia is ontstaan dankzij de gevangenen die naar dit barre zuiden werden verbannen. Wij bezochten de gevangenis waar ze werden gehouden. Vanuit Ushuaia hebben we ook een mooie wandeling gemaakt in de fjorden van Vuurland, in het nationaal park Tierra del Fuego. Hoogtepunt was toch wel de bever die vlak bij ons het water uitkwam. We hopen hier tijdens een volgende wandeling ook wolven te zien, maar of we zoveel geluk zullen hebben...